Op audiëntie bij GeenStijl
Mijn eigen internet-verbinding is nog niet hersteld, maar ik heb nu weer even ingelogd bij de buren. Ik wilde jullie, lieve lezers, de volgende update namelijk niet onthouden.
De uitnodiging van prof. Hoxha eens op de redactie van GeenStijl te komen borrelen stond al enige tijd in mijn Postvak IN. Afgelopen vrijdag besloot ik er eens gehoor aan te geven en toog ik naar de hoofdstad. Als een ongeletterde boer in een grote stad dwaalde ik uren rond, op zoek naar het Walhalla der Reaguurders, het Nirvana der Feauteauf*ckers. Uiteindelijk zag ik tot mijn opluchting grote neon-letters "GeenStijl" oprijzen boven een statig herenhuis. Het kon niet missen. De deurbel was meteen stijlloos te noemen. In plaats van een beschaafd "ding-dong" klonk de stem van Albert Verlinde: "Hoerrrrr-hoerrrrr!"
Al in de lobby trad een charmante dame mij enthousiast tegemoet: "Ongeletterde Boer! Wat leuk! Ik was net nog op je weblog." Blijkbaar waren nog niet veel reaguurders mij voorgegaan, want ze vroeg me gelijk om feedback: "Wat vind je van Splinter Cell?". Ik moest haar teleurstellen. Ik ben geen gamert.
Prof. Hoxha heette me welkom en stelde me voor aan Joris von Loghausen. Onder het genot van cognac en een goede sigaar wisten we gedrieën het ijs snel te breken en kon het feest der herkenning beginnen. "Great minds think alike", verwoordde Joris het treffend. Een rondleiding door het pand volgde - de sales-afdeling, het kantoor van Zwarte Kip waar het faxapparaat onafgebroken ratelde, de hectische NieuwNieuws-vloer, en het magazijn met stellingkasten vol stijlloze goodies. De tour eindigde in het kloppend hart van stijlloos Nederland: de GeenStijl-redactieruimte. En wat een ruimte!
Opzwepende muziek en opgewekt geroezemoes - zo nu en dan onderbroken door hilarisch lachen - vulden de barokke zaal. De bureau's waren speels twee-aan-twee over de vloer verspreid opgesteld en de muren en het plafond waren voorzien van prachtige pastel-roze accenten. Tussen de ramen was het GeenStijl-logo op panelen verwerkt. Zelfs reaguurder P.T.Wyler zou het hebben gewaardeerd. LucasDeLinksel*l herkende ik al uit de verte. Hij was zeer geconcentreerd aan het typen. Blijkbaar moest er nog een deadline worden gehaald.
Alle ogen draaiden weldra in mijn richting ("Ongeletterde Boer!") en de redactionele werkzaamheden werden onderbroken voor een korte kennismaking. Zo werd ik ook voorgesteld aan Pritt Stift, Brusselmans, De Chileen en Fleischbaum. Zo omringd door de stijlloze toptalenten, deden deze "minutes of fame" mij haast verlegen worden. Ik wilde niet dat GeenStijl door mijn aanwezigheid een scoop zou missen, dus ik stelde voor mezelf bezig te houden in het speelhoekje (ik had een Playstation gespot en wellicht kon ik de gamert in mezelf wakker maken). Prof. Hoxha had echter een beter idee: Twister!
Uren hebben we ons vermaakt op het kleed met de gekleurde balletjes. Joris blonk uit in lenigheid en won dan ook keer op keer. Kouwes kwam ook nog even langs, maar wilde de regels van het spel niet begrijpen. Hij begon iedereen onzedelijk te betasten en moest door de beveiliging worden verwijderd. Het kon de pret niet drukken en veel te snel was het weer tijd om naar de boerderij terug te keren; de varkens moesten nog eten. Ik maakte nog snel even een feauteau en nam afscheid. In de file op de ring A10 kreeg ik pas de gelegenheid alle indrukken te verwerken. Het was een dol-dwaze middag geweest.
Op de feauteau: De redactie-ruimte. De Chileen en de dame die ik in de lobby had ontmoet wilden wel poseren. Brusselmans is alweer aan het werk en helemaal aan het einde van de zaal kan je Fleischbaum nog ontwaren. De overige redacteuren zijn nog niet klaar op het Twister-kleed.
En voor het overige: Pas - opnieuw - op voor namaak!
Gepost door Ongeletterde Boer rond 15:32 uur | Permalink De uitnodiging van prof. Hoxha eens op de redactie van GeenStijl te komen borrelen stond al enige tijd in mijn Postvak IN. Afgelopen vrijdag besloot ik er eens gehoor aan te geven en toog ik naar de hoofdstad. Als een ongeletterde boer in een grote stad dwaalde ik uren rond, op zoek naar het Walhalla der Reaguurders, het Nirvana der Feauteauf*ckers. Uiteindelijk zag ik tot mijn opluchting grote neon-letters "GeenStijl" oprijzen boven een statig herenhuis. Het kon niet missen. De deurbel was meteen stijlloos te noemen. In plaats van een beschaafd "ding-dong" klonk de stem van Albert Verlinde: "Hoerrrrr-hoerrrrr!"
Al in de lobby trad een charmante dame mij enthousiast tegemoet: "Ongeletterde Boer! Wat leuk! Ik was net nog op je weblog." Blijkbaar waren nog niet veel reaguurders mij voorgegaan, want ze vroeg me gelijk om feedback: "Wat vind je van Splinter Cell?". Ik moest haar teleurstellen. Ik ben geen gamert.
Prof. Hoxha heette me welkom en stelde me voor aan Joris von Loghausen. Onder het genot van cognac en een goede sigaar wisten we gedrieën het ijs snel te breken en kon het feest der herkenning beginnen. "Great minds think alike", verwoordde Joris het treffend. Een rondleiding door het pand volgde - de sales-afdeling, het kantoor van Zwarte Kip waar het faxapparaat onafgebroken ratelde, de hectische NieuwNieuws-vloer, en het magazijn met stellingkasten vol stijlloze goodies. De tour eindigde in het kloppend hart van stijlloos Nederland: de GeenStijl-redactieruimte. En wat een ruimte!
Opzwepende muziek en opgewekt geroezemoes - zo nu en dan onderbroken door hilarisch lachen - vulden de barokke zaal. De bureau's waren speels twee-aan-twee over de vloer verspreid opgesteld en de muren en het plafond waren voorzien van prachtige pastel-roze accenten. Tussen de ramen was het GeenStijl-logo op panelen verwerkt. Zelfs reaguurder P.T.Wyler zou het hebben gewaardeerd. LucasDeLinksel*l herkende ik al uit de verte. Hij was zeer geconcentreerd aan het typen. Blijkbaar moest er nog een deadline worden gehaald.
Alle ogen draaiden weldra in mijn richting ("Ongeletterde Boer!") en de redactionele werkzaamheden werden onderbroken voor een korte kennismaking. Zo werd ik ook voorgesteld aan Pritt Stift, Brusselmans, De Chileen en Fleischbaum. Zo omringd door de stijlloze toptalenten, deden deze "minutes of fame" mij haast verlegen worden. Ik wilde niet dat GeenStijl door mijn aanwezigheid een scoop zou missen, dus ik stelde voor mezelf bezig te houden in het speelhoekje (ik had een Playstation gespot en wellicht kon ik de gamert in mezelf wakker maken). Prof. Hoxha had echter een beter idee: Twister!
Uren hebben we ons vermaakt op het kleed met de gekleurde balletjes. Joris blonk uit in lenigheid en won dan ook keer op keer. Kouwes kwam ook nog even langs, maar wilde de regels van het spel niet begrijpen. Hij begon iedereen onzedelijk te betasten en moest door de beveiliging worden verwijderd. Het kon de pret niet drukken en veel te snel was het weer tijd om naar de boerderij terug te keren; de varkens moesten nog eten. Ik maakte nog snel even een feauteau en nam afscheid. In de file op de ring A10 kreeg ik pas de gelegenheid alle indrukken te verwerken. Het was een dol-dwaze middag geweest.
Op de feauteau: De redactie-ruimte. De Chileen en de dame die ik in de lobby had ontmoet wilden wel poseren. Brusselmans is alweer aan het werk en helemaal aan het einde van de zaal kan je Fleischbaum nog ontwaren. De overige redacteuren zijn nog niet klaar op het Twister-kleed.
En voor het overige: Pas - opnieuw - op voor namaak!
