Leefde Ongeletterde Boer nog maar
Is Ongeletterde Boer dood? Nee, hij leeft!
Menig bezorgde bezoeker heeft zich afgevraagd waar ik sinds november vorig jaar gebleven was. Wel, vrienden, wees niet ongerust. Ik had alleen even een time-out nodig. Relatieproblemen, geldproblemen. Je kent het.
In de eerste plaats moesten Ongeletterde Boerin en ik ons eens herbezinnen op onze relatie. Na acht jaar lief en leed gedeeld te hebben, was het moment aangebroken eens tijd voor ieder afzonderlijk te nemen. We zijn in december elk naar een eiland vertrokken voor een lange ego-vakantie: Ongeletterde Boerin naar Isla Margarita en ik naar Fraser Island - helemaal aan de andere kant van de wereld. Gelukkig kon mijn neef Harry drie maanden de boerderij overnemen.
Ongeletterde Boerin filosofeert, met steun van enkele vriendelijke heren, over haar diepere gevoelens, op Isla Margarita.
Op Fraser Island heb ik in alle rust en door veel te praten met een paar vriendinnen kunnen ontdekken wat het voor mij betekent van Ongeletterde Boerin gescheiden te zijn.
De vakantie heeft ons veel goed gedaan. We maken nu weer een frisse start.
Maar zo'n vakantie kost een hoop euri's. En in het agrarische is het toch al niet makkelijk je hoofd boven water te houden. Dus heb ik mij toegelegd op allerlei bijverdiensten.
Zo heb ik de gewaardeerde heer Aaij geholpen de Zilveren Camera te winnen. Wat is er voor nodig om van een nietszeggende feauteau een winnaar te maken? Een Ongeletterde Boer die met de curven zit te schuiven.
Bij GeenStijl hadden ze nog wel in de gaten dat ik had zitten spelen met die wolken, maar die wonderlijke verschijning van het paard van Sinterklaas was nog niemand opgevallen.
En daarop kon mijn hulp aan de heer Platt om tot winnaar van World Press Photo 2006 uitgeroepen te worden natuurlijk niet uitblijven. Appeltje-eitje. Men neme een kiek van een hippe boulevard met een dame die toevallig haar neus snuit en voege daaraan toe een sfeervolle achtergrond van Beiroet-in-duigen. Hap-slik.
En ach, zo ken ik er nog wel één: Een gemiste kans voor World Press Photo editie 1912.
Wees dus gerust: deze boer is nog niet ter ziele.
Gepost door Ongeletterde Boer rond 02:37 uur | Permalink Menig bezorgde bezoeker heeft zich afgevraagd waar ik sinds november vorig jaar gebleven was. Wel, vrienden, wees niet ongerust. Ik had alleen even een time-out nodig. Relatieproblemen, geldproblemen. Je kent het.
In de eerste plaats moesten Ongeletterde Boerin en ik ons eens herbezinnen op onze relatie. Na acht jaar lief en leed gedeeld te hebben, was het moment aangebroken eens tijd voor ieder afzonderlijk te nemen. We zijn in december elk naar een eiland vertrokken voor een lange ego-vakantie: Ongeletterde Boerin naar Isla Margarita en ik naar Fraser Island - helemaal aan de andere kant van de wereld. Gelukkig kon mijn neef Harry drie maanden de boerderij overnemen.
Ongeletterde Boerin filosofeert, met steun van enkele vriendelijke heren, over haar diepere gevoelens, op Isla Margarita.
Op Fraser Island heb ik in alle rust en door veel te praten met een paar vriendinnen kunnen ontdekken wat het voor mij betekent van Ongeletterde Boerin gescheiden te zijn.
De vakantie heeft ons veel goed gedaan. We maken nu weer een frisse start.
Maar zo'n vakantie kost een hoop euri's. En in het agrarische is het toch al niet makkelijk je hoofd boven water te houden. Dus heb ik mij toegelegd op allerlei bijverdiensten.
Zo heb ik de gewaardeerde heer Aaij geholpen de Zilveren Camera te winnen. Wat is er voor nodig om van een nietszeggende feauteau een winnaar te maken? Een Ongeletterde Boer die met de curven zit te schuiven.
Bij GeenStijl hadden ze nog wel in de gaten dat ik had zitten spelen met die wolken, maar die wonderlijke verschijning van het paard van Sinterklaas was nog niemand opgevallen.
En daarop kon mijn hulp aan de heer Platt om tot winnaar van World Press Photo 2006 uitgeroepen te worden natuurlijk niet uitblijven. Appeltje-eitje. Men neme een kiek van een hippe boulevard met een dame die toevallig haar neus snuit en voege daaraan toe een sfeervolle achtergrond van Beiroet-in-duigen. Hap-slik.
En ach, zo ken ik er nog wel één: Een gemiste kans voor World Press Photo editie 1912.
Wees dus gerust: deze boer is nog niet ter ziele.
