Voor ons - reaguurders - is GeenStijl een vast onderdeel van ons leven. Een houvast of misschien wel de laatste strohalm. GeenStijl lijkt er altijd te zijn geweest. En altijd onveranderd. Professor Hoxha, Pritt Stift, De Chileen, Brusselmans, G-unite en al die anderen lijken al sinds mensenheugenis online te zijn. Maar niets is minder waar.Er was - geloof het of niet - ooit een tijd waarin we het zonder de dagelijkse tendentieuze, ongefundeerde en buitengewoon kwetsende berichtgeving moesten stellen. Hoe we het toen vol konden houden, zonder ons stijlloos roze venster op de wereld, mag nu een volkomen raadsel heten.
Ergens in april 2003 moet het zijn geweest. Fleischbaum vond in tochtjes zeevissen "met vrienden" (*gaap*) inspiratie en blogte wat
herum middels de scripts van het toen al legendarische
Blogger. Bloggen met je eigen domeinnaam was natuurlijk extra hip, dus schiep Fleischbaum
www.geenstijl.nl. Dit door ons nu zo geliefde webadres verwees destijds nog gewoon door naar het oude Planet-account van onze Fleisch, ergens op een zolder van een doorzonwoning. Maar er was licht. En Fleischbaum zag dat het goed was.
De tijd is snel gegaan. Hoeveel redacteuren zijn er niet gekomen en weer gegaan? Wie kent nog Rombo, Sgt. Hartman, MarlboroMan, RaceKever, LatexHex en Horse? Hoeveel columnisten hebben zich stukgebeten op hun pennevruchten (SickServant,
Luuk Koelman?), wat is er toch geworden van
LucasDeLinksel*l en hoeveel reaguurders hebben uitgelogd om nooit weer te keren, al dan niet vanwege een ban?
Maar bovenal: hoeveel metamorfoses heeft GeenStijl wel niet ondergaan? Na het eerste prutswerk in de Blogger-
templates (hoe herkenbaar!), mocht WipKip er iets moois van maken. Ik graaf even in mijn geheugen naar die eerste stijl die geen stijl mocht heten... Ja, ik heb er nog een beeld van: GeenStijl in 2004.
Wat een heerlijk basale vormgeving! Wat een stijlloos feauteaumodel! Wat een efficiënt gebruik van de ruimte! En hoe brutaal, die knetterend dansende roze linkjes in een zacht-grijs ritme. Welk een weemoed...
Wroetend in de
source komen we ook de alleraardigste herinneringen tegen. "HEY PRUTSER! gaat eens fijn je eigen sourcecode lezen." Daar hebben we de
keywords: "vette shit" en "wat je verder maar wil". En kernachtig geduid in de
description: "Er is maar één stijl: GeenStijl. Niet voor mietjes, het bijtertje onder de weblogs, de stofzuiger van het internet. U zuigt? Wij zuigen terug."
In deze vorm onderging GeenStijl een enorme groeispurt, maar gepaard met groeipijntjes, en in april 2004 had GeenStijl een tijdelijke
black-out. Even zaten we weer helemaal zonder.
Niet lang daarna begon het bij Joris de Lognazi te jeuken. Deze meester in html, dit css-genie, deze php-tovenaar (etc.) wilde zijn kunnen tonen om zo de chica's voor zich winnen die hij met jaloerse blik bij de redacteuren zag ronddartelen. Het resultaat was versie 2, met extragratis
image-replacement. Jaja, het laatste snufje toendertijd. Een voorbeeld uit mijn feauteaugrafisch geheugen: GeenStijl medio 2005.
De intrede van de zoet-roze lippen! Wie kan die vergeten? Naast de
chainsaw-chica zijn deze hèt klassieke symbool van GeenStijl gebleven. Voor het overige: donkerder, maar tegelijk met meer ruimte om tussen de regels te kunnen lezen en met een krijtstreepje. GeenStijl was volwassen geworden.
Ach, de rest mag bekend zijn. Sinds november 2005 hebben we - onder het mom van "Sneller, Scherper, Beter" - te doen met een rete-commerciële vormgeving, over de volle breedte, en knallen NieuwNieuws, de Dump, Gamert en GeenRedactie er in de
sidebar keihard in. Advertenties in alle soorten en maten, van
header en
banner tot
rectangle en
skyscraper, vliegen je inmiddels om de oren. Dat het nieuwe logo de stichting
Korrelatie veel extra werk heeft bezorgd door de aanpassingsproblemen van reaguurders van het oude stempel deert nu nog weinigen. De vele n00bs weten eenvoudigweg niet beter.
Toch is het goed ons verleden te kennen en die is bij deze aan de vergetelheid ontrukt.
Opdat deze in onze collectieve herinnering mag blijven voortleven... Dit was Andere Tijden. Terug naar de onze.
